"รักวัวให้ผูก  รักลูกให้ตี"  สุภาษิตที่มีมาแต่โบราณกำลังจะถูกเปลี่ยนเป็น  "รักวัวให้ผูก  รักลูกให้กอด"  เป็นกระแสที่กำลังมาแรงมากในขณะนี้ ในฐานะที่ครูนาเป็นครูปฐมวัยคนหนึ่ง  มีความคิดเห็นว่า  ทำไมจะต้องไปเปลี่ยนแปลงสุภาษิตนั้น  คำกล่าวที่ว่า  รักลูกให้ตี นั้น มิได้หมายถึงการลงโทษ  เฆี่ยนตีอย่างเอาเป็นเอาตาย  เป็นการลงโทษให้เขาได้รู้จักว่าสิ่งใดผิด  สิ่งใดถูก  ไม่ใช่ลงโทษด้วยอารมณ์   แต่เป็นการเสนอแนะให้เขาได้รู้จักผิดถูก  เพื่อที่จะได้ไม่ทำต่อไปอีก  และอธิบายให้เขาเข้าใจว่าทำไมจึงต้องถูกลงโทษ   การกอดนั้นก็เ็ป็นเรื่องธรรมชาติของความเป็นมนุษย์อยู่แล้ว  เพียงแต่พ่อแม่  ครูอาจารย์ให้ความอบอุ่นแก่เขาด้วยการกอด  การสัมผัสกันทุกวัน  ก็เป็นการให้ความอบอุ่นแก่เด็ก   เด็กก็เกิดความไว้วางใจ คนรอบข้าง   ถามว่าพ่อแม่ทุกคนเคยตีลูก  ดุลูก หรือไม่  ส่วนใหญ่ก็ตอบว่าเคย  แต่การตีของเรานั้นก็ไม่ใช่การตีเพื่อเอาเป็นเอาตาย  ฉนั้นจำเป็นไหมที่จะต้องเปลี่ยนสุภาษิต   ครูนาเองมีความคิดเห็นว่าสภาการศึกษาปฐมวัย  น่าจะไปดำเนินการเรื่องอื่่น ๆ  ที่มีประโยชน์มากกว่านี้จะดีหรือไม่ค่ะ   เช่นหาแนวทางการพัฒนาIQ  EQ เด็กไทยให่เพิ่มขึ้นจะดีกว่าไหมค่ะ    ใครมีความเห็นอย่างไรลองมาแบ่งปันกันดูนะคะ