สมัครรับข้อมูลในบล๊อก
Blog Me!
เปิดกว้างสำหรับเพื่อนสมาชิกที่ชอบการเขียน การจัดบันทึก การเขียน blog ก็คล้ายกับการที่เรามีสมุดกันคนละเล่มในนี้ อยากเขียนอะไรก็เขียน จะแบ่งให้ผู้สนใจและเพื่อน ๆ ได้อ่านแล้วมีส่วนร่วมผ่านทาง comment ก็ได้ หรือจะอยากเก็บไว้เป็นการส่วนตัวก็ได้ การเขียน blog จะช่วยทำให้เรารู้จักการเรียบเรียงเรื่องราวที่ต้องการจดบันทึก การนำเสนอ และได้แบ่งปันความรู้ นานาทัศนะต่อกัน ที่สำคัญ! ยังเป็นการบันทึกไว้ในโลกอินเตอร์เน็ตที่ใคร ๆ ก็มีโอกาสได้เห็น blog ของคุณ!
กำลังเปิดดูบทความที่ระบุคำค้นหาว่า แนวคิดเลี้ยงลูก
โพสต์โดย kruna314
kruna314
kruna314 ยังไม่ได้ตั้งค่าประวัติส่วนตัว
สมาชิกยังไม่ได้ออนไลน์
เมื่อ พุธ, 29 สิงหาคม 2012
ใน การเลี้ยงลูก
"รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี" สุภาษิตที่มีมาแต่โบราณกำลังจะถูกเปลี่ยนเป็น "รักวัวให้ผูก รักลูกให้กอด"
โพสต์โดย kruna314
kruna314
kruna314 ยังไม่ได้ตั้งค่าประวัติส่วนตัว
สมาชิกยังไม่ได้ออนไลน์
เมื่อ พฤหัสบดี, 19 เมษายน 2012
ใน นานาทรรศนะ
การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรรมควรเริ่มต้นตั้งแต่วัยเด็ก ซึ่งเป็นวัยที่รับการฝึกและการเรียนรู้ได้ง่าย หากมีการเสริมสร้างที่สอดคล้องกับวัย เด็กก็จะซึมซับและพัฒนาได้เต็มที่
โพสต์โดย kruna314
kruna314
kruna314 ยังไม่ได้ตั้งค่าประวัติส่วนตัว
สมาชิกยังไม่ได้ออนไลน์
เมื่อ จันทร์, 02 เมษายน 2012
ใน โรงเรียนของฉัน
การสร้างวินัยให้กับเด็ก ๆ เป็นสิ่งที่ครูนาพยายามจะสร้างให้เกิดในเด็ก ๆ ที่โรงเรียน แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ครูนาคิดว่ามันค่อนข้างยากเพราะโรงเรียนของครูนาเป็นโรงเรียนที่อยู่ในชนบท พ่อ แม่ ของนักเรียน ส่วนใหญ่ จบการศึกษาชั้น ป.4,ป.6 ประกอบอาชีพเกษตรกรรรม รับจ้าง ฐานะปานกลาง บางครอบครัวทิ้งเด็ก ๆ ให้อยู่กับปู่ ย่า ตา ยาย สิ่งที่ครูนาปลูกฝังให้เกิดในตัวเด็ก ๆ นั้น ไม่ได้รับการเชื่อมต่อกับทางบ้าน เช่นในเรื่องของการเก็บของให้เป็นระเบียบ เด็ก ๆ ทำได้ที่โรงเรียน แต่เมื่อกลับบ้านเขาก็ไม่ได้รับปลูกฝั...
โพสต์โดย แม่น้องกานต์
แม่น้องกานต์
แม่น้องกานต์ ยังไม่ได้ตั้งค่าประวัติส่วนตัว
สมาชิกยังไม่ได้ออนไลน์
เมื่อ พฤหัสบดี, 29 มีนาคม 2012
ใน การเลี้ยงลูก
เคยตั้งความหวังกับลูกไหมคะ แอบหวังเล็กๆ หรือแอบหวังใหญ่ๆ เชื่อว่าพวกเราพ่อแม่ก็เคยเป็นกันทุกคน
ช่วยไม่ได้นี่นา..ก็ลูก คือตัวแทนของเรา เขาได้แบ่งส่วนความฝันของพ่อและแม่มาอย่างละครึ่งหลอมรวมเป็นตัวเขาเอง
บางครั้ง พ่อ หรือ แม่ ก็ลืมเผลอคิดไปว่าทำไมลูกไม่ได้อย่างใจเราเลย ทำไมลูกไม่เป็นอย่างนั้น ทำไมลูกไม่ทำอย่างนี้
เราไม่มีสิทธิไปชี้นิ้วตัดสินชีวิตเขาหรอก เพราะเรามีสิทธิ์ในตัวเขาเพียงครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งลูกจะต้องแสวงหาเอง
เราคงทำได้ดีที่สุดคือแนะนำเส้นทางที่น่าเดิน...ไม่ใช่ลากจูงไป บอกเล่าประสบการณ์ดีร้ายให้แง่คิด...ไม่ใช่ตัดสินใจแทน