การสร้างวินัยให้กับเด็ก ๆ เป็นสิ่งที่ครูนาพยายามจะสร้างให้เกิดในเด็ก ๆ ที่โรงเรียน แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ครูนาคิดว่ามันค่อนข้างยาก
เพราะโรงเรียนของครูนาเป็นโรงเรียนที่อยู่ในชนบท  พ่อ แม่ ของนักเรียน ส่วนใหญ่ จบการศึกษาชั้น ป.4,ป.6 ประกอบอาชีพเกษตรกรรรม 
รับจ้าง  ฐานะปานกลาง บางครอบครัวทิ้งเด็ก ๆ ให้อยู่กับปู่ ย่า ตา ยาย  สิ่งที่ครูนาปลูกฝังให้เกิดในตัวเด็ก ๆ  นั้น ไม่ได้รับการเชื่อมต่อกับทางบ้าน เช่นในเรื่องของการเก็บของให้เป็นระเบียบ  เด็ก ๆ ทำได้ที่โรงเรียน  แต่เมื่อกลับบ้านเขาก็ไม่ได้รับปลูกฝังจากทางบ้าน ก้เลยไม่ทำำให้เกิดเป็นนิสัยที่เคยชิน  การทิ้งขยะก็เช่นกัน  เด็ก  ๆ รู้ว่า เขาต้องทิ้งขยะให้ถูกที่   เขาทำได้ที่โรงเรียน  แต่เมื่อครูนาไปเยี่ยมบ้านก็พบว่าที่บ้านของเขามืขยะเต็มรอบบ้านซึ่งแสดงว่า พ่อแม่ของเขาไม่ได้ปลูกฝังในเรื่องนี้เลย
       การปลูกฝังวินัยให้กับเด็กมีความสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการปลูกฝังวินัยในช่วงปฐมวัย เนื่องจากเป็นการบ่มเพาะเมล็ดพืชแห่งวินัยในตัวเด็กตั้งแต่ระยะเริ่มแรก เพื่อให้วินัยหยั่งรากลึกลงอย่างมั่นคงมากขึ้น ดังที่พระธรรมปิฎก (2538: 18-22) ได้แสดงธรรมไว้ว่าการสร้างวินัยที่ดีที่สุดต้องอาศัยธรรมชาติของมนุษย์ ด้วยการเริ่มต้นจากการยอมรับว่ามนุษย์ส่วนใหญ่อยู่ด้วยความเคยชิน การสร้างวินัยจึงต้องทำให้วินัยเป็นพฤติกรรมที่เคยชิน โดยพยายามเอาพฤติกรรมที่ดี ที่มีวินัย ให้เด็กทำเป็นครั้งแรกก่อนซึ่งได้แก่ในช่วงปฐมวัย หลังจากนั้นเมื่อเด็กทำบ่อยๆ ซ้ำๆ ก็จะเกิดความเคยชิน และเป็นวิถีชีวิตในที่สุด
        เอกสารทางวิชาการหลายฉบับได้ระบุไว้อย่างสอดคล้องกันว่า เป้าหมายที่สำคัญที่สุดของการปลูกฝังวินัยให้แก่เด็ก คือ การพัฒนาให้เด็กมี "วินัยในตนเอง" (Dinkmeyer, McKay, and Dinkmeyer, 1989: 106; Gordon and Browne, 1996: 15; Hendrick, 1996: 276; Marshall, 2001: 67) เพราะการที่เด็กมีวินัยในตนเองเป็นปัจจัยสำคัญในการที่เด็กจะอยู่ร่วมกับผู้ อื่นในสังคมได้อย่างมีความสุข ช่วยให้สังคมมีความสงบสุข และเป็นระเบียบเรียบร้อย ทั้งนี้ วินัยในตนเอง (Self discipline) เป็นคุณลักษณะของบุคคลที่มีผู้ให้ความหมายไว้ต่างๆ กัน เอกสารส่วนใหญ่ได้ให้ความหมายของวินัยในตนเองในมุมมองด้านพฤติกรรมและการ เรียนรู้ทางสังคม โดยอาจสรุปได้ว่า วินัยในตนเอง หมายถึง การควบคุมตนเองให้ประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ได้เรียนรู้มาว่าเป็นสิ่งที่ดี เป็นที่ยอมรับ และละเว้นการปฏิบัติในสิ่งที่ไม่ดี ไม่เป็นที่ยอมรับ โดยสมัครใจ โดยที่การประพฤติปฏิบัตินี้เป็นสิ่งที่ส่งผลดีต่อตนเอง และไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน  (ที่มา : ดร.นฤมล  เนียมหอม, ห้องเรียนครูแมว)
        ครูนาอยากฝากให้พ่อแม่ของเด็ก  ๆ ได้มาช่วยกันสร้างวินัยให้กับเด็ก ๆ ของเรา เพื่อให้เขาได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพในอนาคต  แต่ครูนาก็ไม่ท้อถอยกับสิ่งที่ได้ทำไป  แม้ว่าผลตอบรับอาจจะได้ไม่เต็มที่  ก็ยังดีกว่าที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย  สิ่งที่ครูนาได้ทำเพื่อเป็นการสร้างวินัยให้ก้บเด็ก ก็เป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น
          1.การถอดรองเท้าให้เป็นระเบียบที่หน้าห้องเรียน
          2.การเก็บของใช้ส่วนตัวให้เป็นระเีบียบ   (ครูนาพบว่าที่บ้านไม่เคยเก็บเองเลย)
          3.การรับประทานอาหารไม่หกเลอะเทอะ
          4.การเข้าแถวเรียงตามลำดับ
          5.การส่งงานตามลำดับ จัดเรียงให้เรียบร้อย
          6.การทิ้งขยะให้ถูกที่   (ที่บ้านยังทำไม่ได้)
          7.การพูดมีหางเสียง ค่ะ  ครับ  (เป็นสิ่งที่เด็ก ๆ ทำได้ดีที่ โรงเรียน  แต่เมื่อกลับบ้านมักทำไม่ได้  เนื่องจาก พ่อแม่ไม่เน้นให้เด็ก ๆ พูด)
          8.การกล่าวคำสวัสดี  ขอโทษ  ขอบคุณ  (เป็นเรื่องยากมาก ครูต้องคอยบอกเสมอ  เพราะที่บ้านไม่มีคำพูดเช่นนี้)
          9.การยืนตรงเคารพธงชาติ   (เน้นมาก ผู้ปกครองมาส่งเด็กบางคนก็ไม่ยืนตรง   ครูนาต้องบอกให้ยืนตรง เพื่อเด็ก ๆ จะได้รู้ว่าทุกคนต้องทำ)
          10.การใช้รองเท้าในการเข้าห้องน้ำ แ้ล้วเก็บให้เป็นระเบียบ  (เด็ก ๆ  บอกว่าที่บ้านเขาไม่เห็นต้องมีแบบนี้เลย)
นี่เป็นส่วนหนึ่งนะคะ  แม้ว่าดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องจำเป็น  แต่ถ้าเขาได้รับการฝึก ก็จะทำให้เกิดความเคยชิน  เรามาช่วยกันนะคะ
                              "วินัยเริ่มที่บ้าน  สร้างลูกหลานเป็นคนดี"