เคยตั้งความหวังกับลูกไหมคะ แอบหวังเล็กๆ หรือแอบหวังใหญ่ๆ เชื่อว่าพวกเราพ่อแม่ก็เคยเป็นกันทุกคน
ช่วยไม่ได้นี่นา..ก็ลูก คือตัวแทนของเรา เขาได้แบ่งส่วนความฝันของพ่อและแม่มาอย่างละครึ่งหลอมรวมเป็นตัวเขาเอง
บางครั้ง พ่อ หรือ แม่ ก็ลืมเผลอคิดไปว่าทำไมลูกไม่ได้อย่างใจเราเลย ทำไมลูกไม่เป็นอย่างนั้น ทำไมลูกไม่ทำอย่างนี้
เราไม่มีสิทธิไปชี้นิ้วตัดสินชีวิตเขาหรอก เพราะเรามีสิทธิ์ในตัวเขาเพียงครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งลูกจะต้องแสวงหาเอง 
เราคงทำได้ดีที่สุดคือแนะนำเส้นทางที่น่าเดิน...ไม่ใช่ลากจูงไป  บอกเล่าประสบการณ์ดีร้ายให้แง่คิด...ไม่ใช่ตัดสินใจแทน

หนักใจกับเด็กๆยุค Copy & Paste ซะจริงๆ คำว่าคิดไม่ออก , ไม่รู้ นี่ออกมาก่อนเลยทั้งๆที่เค้ายังไม่ได้ลองคิดซะด้วยซ้ำนะคะ
บ้านไหนเป็นบ้างยกมือขึ้น...ตอนนี้ที่บ้านเราเลยมีกฏว่า ห้ามตอบว่า "คิดไม่ออก หรือไม่รู้" สวนมาโดยที่ยังไม่ได้ลงมือคิด
ขนาดว่าเราเลี้ยงลูกแบบประชาธิปไตยมีเหตุผลประกอบ คือให้ลูกเสนอความเห็นความต้องการของเขาได้ เราจะถามถามความเห็น
/เหตุผลของลูกในเรื่องนั้นๆก่อน ถ้าฟังดูok พ่อแม่ก็ยอมตามลูก  แถมลูกเรียนมาแนวคิดวิเคราะห์ก็ยังมีปัญหานี้ได้

ดังนั้นเรามารู้วิธีสอนลูกให้รู้จัดคิดเป็นกันค่ะ "วัยคิดส์รู้จักคิด" / นิตยสารรักลูก ฉบับที่307 ปี 2551

ใครยังร้องเพลงกล่อมลูกเวลานอนยกมือขึ้น  ไปเจอบทความของ นพ.อุดม เพชรสังหาร อธิบายถึงประโยชน์ที่เด็กได้รับจากการฟังเสียง
แม่ร้องเพลงกล่อมนอนแล้ว ก็รู้ว่าเรามาถูกทางเลยต้องรีบมาบอกต่อค่ะ

อ้อยร้องเพลงกล่อมเด็กกล่อมให้ลูกนอนมาตั้งแต่เล็ก จนตอนนี้ 9 ขวบแล้วยังขอให้แม่กล่อมอยู่เลย   ไม่ได้กล่อมกันทุกคืนเหมือนสมัย
เบบี๋หรอกนะคะ บางคืนก็เล่านิทาน บางคืนแม่เหนื่อยคิดนิทานไม่ออก  ลูกก็จะขอให้ร้องกล่อมแทนเพราะมันง่ายกว่ามาก ก็ร้องมาหลายปี
จนรู้สึกเหมือนกับว่าพอเราอ้าปากมันก็ออกมาเองไม่ต้องใช้สมองคิดเลย บางทีเคลิ้มหลับไปด้วยร้องไปด้วย..ขั้นเทพไหมล่ะคะ.. อิอิ

ทุกครั้งเวลาเห็นลูกนั่งอ่านหนังสือแล้วอ้อยจะรู้สึกดีค่ะ ไม่ทราบเพื่อนๆเป็นเหมือนกันไหม กานต์เป็นเด็กชอบอ่านหนังสือมาก
(แต่ตอนนี้อาจสูสีกับเกมส์..55)

ถ้าแกล้งเอาหนังสือเล่มใหม่วางไว้ให้เห็นจะทนไม่ได้ต้องขออ่านก่อนทำอะไรทั้งสิ้น แล้วก็จมอยู่กับหนังสือแบบไม่ไล่ไม่เลิกกันเลยทีเดียว 
อย่างตอนถ้าไปห้างแล้วเบื่อเดินกับพ่อแม่ก็จะขอแยกตัวไปร้านหนังสือ ร้านประจำก็คือ se-ed ค่ะคงมากกว่า 8 สาขา ที่น้องกานต์เคยไป
เช็ดพื้นให้เขามาแล้ว (ก็ไปนั่งอ่านที่พื้นร้านน่ะค่ะ)

ทำให้มานึกย้อนไปว่าจุดเริ่มตรงไหนกันนะ ที่มีส่วนทำให้ลูกรักการอ่านขึ้นมาได้ ขอเรียงลำดับตามอายุลูกดังนี้ค่ะ

เมื่อเช้าไปส่งลูกที่โรงเรียน เวลาเพียง 7 โมงเศษๆ ก็มีผปค.จำนวนหนึ่งยืนเข้าคิวรอซื้อใบสมัครสอบ ป.1 กันแล้ว

เห็นแล้วก็ทำให้นึกย้อนไปถึงวันที่เราเองก็ต้องมารอซื้อใบสมัคร ..อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ..อารมณ์แบบนี้ เช่นกัน

มองแล้วรู้สึกเข้าใจคุณพ่อคุณแม่ และเอาใจช่วยให้เพื่อนๆพาลูกน้อยของแต่ละบ้านผ่านการแข่งขันที่แสนโหดนี้ไปได้