เมื่อวันพุธที่แล้ว ตอนช่วงเย็นได้รับโทรศัพท์จากคุณปุ๊กเพื่อนผู้ปกครองแก๊งค์เดียวกันโทรมาแจ้งว่าเอมิมีอุบัติเหตุ ตกใจมาก  ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเพราะถ้าถึงขั้นอาจารย์ต้องขอคุยด้วยคงจะไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ.       แต่ต้องตั้งสติก่อน อาจารย์ห้องพยาบาลเล่าว่า ตอนเย็นหลังเลิกเรียน เอมิไปเล่นที่สนามเด็กเล่นแล้วฟันด้านหน้าไปกระแทกกับเก้าอี้นักเรียนแบบไม้ ปากแตกมีเลือดไหลออกมากตรงฟันหน้า2ซี่ กับรอยต่อของฟันหน้ากับเหงือก ฟันไม่หลุด แต่มีโยก ไม่แน่ใจว่ารากฟันจะหักหรือร้าว. หรือเปล่าต้องพาไปหาหมอให้เช็...

     เมื่อวานนี้เป็นวันเปิดการเรียนพิเศษช่วงวันเสาร์ของโครงการพัฒนาความสามารถวิทย์-คณิต ที่ี่เอมิจังได้ลงทะเบียนไว้. ตอนเช้าพวกเราทั้งครอบครัวก็เลยไปส่งเอมิแต่เช้าหน่อยพร้อมกับซื้ออาหารเช้าไปนั่งทานกันด้วย  เมื่อส่งเอมิจังเข้ากลุ่มที่อาจารย์ได้จัดเสร็จแล้ว ถึงคราวที่จะเป็นเรื่องธุระของคุณพ่อต่อ ด้วยความที่ว่าวันนี้คุณพ่อต้องไปรับแว่นตาที่สั่งตัดอันใหม่ที่ห้างซีคอน แล้วต้องไปพบหมอตาตามนัดที่โรงพยาบาลพญาไท3 ในตอนเย็น. (คุณพ่อผ่าตัดต้อเนื้อที่ตาไปสองครั้งแล้ว)วันนี้คุณพ่อได้ขับรถรอบหลายจังหวัดอีกแล...

วันนี้ (อังคารที่ 5 มิ.ย) บ่ายสามโมงครึ่งไปรับน้องเมที่โรงเรียนตามปกติ  แล้วแม่ก็ตกใจมากที่เห็นน้องเมเดินออกมาโดยอาการเกาแขนเกาขา และมีผื่นขึ้นเต็มไปหมดทั้งตัวเลย น้องเมบอกคุณครูเอาคารามายด์ทาให้แล้ว แม่ก็เลยเอายาแก้แพ้ที่มีติดกระเป๋าไว้เป็นประจำให้ทาน 1 เม็ด แล้วพากลับบ้านโดยด่วน ตลอดทางก็ถามน้องเมว่าวันนี้ทานอะไรบ้าง เพื่อหาสาเหตุการแพ้ เพราะดูจากผื่นแล้วน่าจะมาจากการแพ้อาหารหรือยา แต่แพ้ยาตัดไปเพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้ทานยาอะไร ที่เหลือก็เป็นอาหาร ซึ่งน้องเมบอกมาก็ล้วนแล้วแต่เคยทานประจำทั้งนั้นเ...

   ในบ่ายวันหนึ่งขณะที่ยูริเรียนวิชาศิลปะไปได้ครึ่งทาง(หนึ่งชั่วโมงผ่านไป). เริ่มหิวขนม. เริ่มกระเงาะกระแงะขอเบรคไปพักกินขนม อ้อนคุณครูอ้อมประจำห้องศิลปะว่าขอไปซื้อขนมแป๊บเดียว เดี๋ยวจะกลับมาเรียนศิลปะต่อ(ยังมีงานค้างระบายสีไม่เสร็จ). คุณครูอ้อมเห็นใจให้ออกไปพักได้ แต่คุณแม่เกรงใจคุณครูมากเลย ลูกเราไม่ยอมทำตามระเบียบเลยเป็นตัวอย่างที่ไม่ค่อยดี ถึงคุณครูจะอนุญาตแล้วก็ตามที. คิดแล้วก็เลยบอกกับยูริว่าคุณแม่ :  ยูริขา คุณแม่คิดว่าการที่คนเราจะประสบความสำเร็จได้. ต้องมีเป้าหมาย มีความขยันอดทน เมื่อได...

     ปีนี้น้องเมขี้นป.2 แล้ว 7 ขวบเต็มมาเมื่อ เมษายนที่ผ่านมา ...7 ปีที่แม่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อและลุ้นทุกปีว่าน้องเมลูกรักของแม่จะก้าวออกมาจากความกลัว ความขี้อาย ความไม่มั่นใจในตัวเอง 7 ปีที่ผ่านน้องเมจะไม่กล้าพูด กล้าถาม กล้าแสดงออกต่อหน้าคนแปลกหน้า ไม่กล้าคุยกับครู (แต่กับเด็กๆด้วยกันจะเล่นและคุยมาก) ครูบอกว่าน้องเมเก่ง ทำได้ทุกอย่าง และทำได้ดีและเร็วกว่าเพื่อนหลายๆคน แต่ขาดความมั่นใจอย่างเดียว     วันนี้เป็นวันที่แม่ดีใจมาก กับ7ปีที่แม่รอคอยมา เมื่อได้ยินครูบอกว่า..คุณแม่ค่ะน้องเมเล่าให้ฟังไหม...