ในบ่ายวันหนึ่งขณะที่ยูริเรียนวิชาศิลปะไปได้ครึ่งทาง(หนึ่งชั่วโมงผ่านไป). เริ่มหิวขนม. เริ่มกระเงาะกระแงะขอเบรคไปพักกินขนม อ้อนคุณครูอ้อมประจำห้องศิลปะว่าขอไปซื้อขนมแป๊บเดียว เดี๋ยวจะกลับมาเรียนศิลปะต่อ(ยังมีงานค้างระบายสีไม่เสร็จ). คุณครูอ้อมเห็นใจให้ออกไปพักได้ แต่คุณแม่เกรงใจคุณครูมากเลย ลูกเราไม่ยอมทำตามระเบียบเลยเป็นตัวอย่างที่ไม่ค่อยดี ถึงคุณครูจะอนุญาตแล้วก็ตามที. คิดแล้วก็เลยบอกกับยูริว่า
คุณแม่ :  ยูริขา คุณแม่คิดว่าการที่คนเราจะประสบความสำเร็จได้. ต้องมีเป้าหมาย มีความขยันอดทน เมื่อได้ตัดสินใจลงมือทำอะไรไปแล้ว.         ก็ต้องตั้งใจอย่าล้มเลิกกลางคัน.               นะคะมันไม่ดี  มันจะทำให้เราไปไม่ถึงเป้าหมายนะลูก. ถ้าเราทำอะไรสำเร็จเราก็จะภูมิใจใช่ไหมค่ะ.  ยูริก็อยากภูมิใจอยากโชว์ผลงานให้คุณแม่ดูเหมือนกันใช่ไหมค่ะ
ยูริ:      อะไรกันค่ะ คุณแม่    ทำไมคุณแม่ถึงบอกหนูว่า เราไม่ควรล้มเลิกการตั้งท้อง
คุณแม่:  เอ.  .  งงค่ะ มันเกี่ยวอะไรกับการตั้งท้อง ฟังแล้วงงไม่รู้เรื่อง. ไม่ได้พูดให้ตั้งท้อง. ไม่เข้าใจค่ะ????
ยูริ.  :    อ้าว ก็คุณแม่บอกว่าอย่าล้มเลิกกลาง ครรภ์ ยังไงล่ะค่ะ. ครรภ์( คัน) ก็แปลว่าท้อง ยังไงล่ะค่ะ ก็เลยอย่าล้มเลิกการท้องไง ใช่หรือเปล่าค่ะ
คุณแม่ :  เหอะ. เหอะ คิดได้ไหงค่ะ คุณลูก ของคุณแม่????