นัตสึเรียนจบป.2แล้ววันเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว การเรียนที่ผ่านมาของนัตสึยังนับว่าไม่ยากเกินไปเพราะถ้าตั้งใจเรียนในชั่วโมงกับทำงานให้ทันในเวลาตามที่กำหนดได้อย่างอื่นก็ถือว่าสบายมาก.  วิชาเรียนที่นัตสึชอบมากยังคงเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ แม้ใครๆจะบอกว่าอาจารย์ที่สอนจะค่อนข้างดุ แต่นัตสึบอกว่าชอบอาจารย์ที่สุดเลยเพราะสอนสนุกมีอะไรแปลกๆใหม่ๆมาเล่าให้ฟังอยู่เสมอๆๆและด้วยความดุของอาจารย์สามารถกำหราบเด็กๆที่ซนๆๆดื้อๆๆได้ชะงัดนักแล. ด้วยความที่ชอบวิทย์ นัตสึจึงตั้งใจเรียน สนใจเอาใจใส่มากและก็ทำคะแนนได้ดีมากเช่นกัน. การสอบยังเน้นการเขียนตอบที่ตรงประเด็น เพื่อนหลายคนของนัตสึก็เก่งนะแต่เขียนตอบยังค่อยได้เลยอาจจะทำคะแนนได้ไม่ดีนัก

เมื่อวันที่3เม.ย. ที่ผ่านมาต้องไปรับสมุดพกรายงานการเรียน แต่เพราะไม่ว่างเลยต้องเช็คเกรดทางเว็บไซต์ของร.ร.  ตัวคุณแม่เองออกจะลุ้นกับเกรดของเอมิมากกว่าของนัตสึแต่ก็ปรากฎว่าเกรดน่าพอใจทั้งคู่   นัตสึได้ 3.98  ขาดไปอีกนิด ถึงจะไม่ได้4.00เหมือนปีที่แล้ว แต่ก็ยอมรับว่าลูกเก่งมากทำดีที่สุดแล้ว.  เลยมานั่งวิเคราะห์ดู เลยพบว่ามีเกรดวิชาไอที ที่เคยสอบอยู่ครั้งหนึ่งหล่นลงมาแค่ 3.00  และถึงแม้การสอบครั้งต่อๆมาจะได้4.00 ก็มีผลดึงเกรดรวมสุดท้ายให้ตกลงได้. ซึ่งเป็นเรื่องน่าเสียดาย.   มานั่งดูวิชาไอทีว่าทำไมเกรดถึงหล่นก็พบว่า. อาจารย์ที่สอนของปีนี้เน้นให้นักเรียนต้องเอาหนังสือมาเรียนด้วยทุกครั้งถ้าไม่เอามาจะต้องโดนหัก10คะแนน ซึ่งนัตสึก็เป็นสาวขี้ลืมเคยจัดกระเป๋าหนังสือแล้วจัดไม่ครบเลยโดนหักคะแนนที่ไม่ควรจะเสียไปตามระเบียบ (หลังจากที่ได้รับผลกรรม การกระทำจากความขี้ลืมของตัวเอง พร้อมกับคำเตือนจากคุณแม่  นัตสึก็ไม่เคยลืมหนังสือวิชาไอทีอีกเลย). แถมยังตั้งใจเรียนมากขึ้นเพราะกลัวคะแนนหล่นอีก. ซึ่งปรากฎว่าการสอบอีก2ครั้งเธอได้4.00ทั้ง2 ครั้งเลย.   ก็เอาล่ะนะ ถือว่าเป็นบทเรียนของความรับผิดชอบที่ต้องฝึกกันต่อไป

ความสำเร็จของการเรียนคือ. ประสบการณ์และหนทางที่ลูกจะรู้จักก้าวเดินไปอย่างไรให้ถึงจุดมุ่งหมายต่างหากที่สำคัญ

ปี ป.2 นี้นัตสึมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งชื่อน้องต้นข้าว(พลอยนภัส). เป็นเพื่อนรักซี้กันมาก. ขนาดที่ว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งวิชาวิทย์. อ. ให้เอาข้อมูลงานวิทย์มาส่งแต่ต้นข้าวไม่ได้เอามา นัตสึเลยโทรศัพท์มาสั่งคุณแม่ว่าให้รีบเอาข้อมูลวิทย์มาให้ต้นข้า ให้ทันก่อนเข้าเรียนตอนเช้าด้วย ไม่อยากให้เพื่อนเสียคะแนน. เออ..   พอรับโทรศัพท์จากคุณลูกก็ยังงงๆว่า เอาไหงดีว้าเพราะเราก็กลับมาถึงที่บ้านแล้ว.  เออ.  เอ้า...  เพื่อเพื่อนเลิฟของลูก รีบหาข้อมูลแล้วไปโรงเรียนให้อีกรอบ เอาไปส่งทันพอดีก่อนเข้าเรียน. ถ้าไม่รักกันจริงคงจะไม่ไปให้แน่ๆๆค่ะ

เรื่องราวของเพื่อนรักของนัตสึนั้นมีมากมายทั้งงอนกันทั้งรักกัน ความสุขมากมายจากการทำกิจกรรมร่วมกันเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ. แต่สุดท้ายแล้วนัตสึก็ต้องเสียน้ำตาอีกจนได้เมื่อต้นข้าวจะต้องย้ายร.ร. ในเทอมหน้าเพราะปัญหาเรื่องการเดินทาง. นัตสึอดร้องไห้ไม่ได้ที่จะต้องจากเพื่อนรักที่น่ารักอย่างต้นข้าวไป แต่เมื่อมีพบก็ย่อมมีจากกัน(อีกแล้ว).  หวังว่ามิตรภาพของความเป็นเพื่อนจะยังคงงดงามกันตลอดไป...