โธ่ถัง นางเอกโดนลูกหลงเข้าซะแล้ว เอมิจังอึดมากแค่นี้เดี๋ยวก็หายใช่มั้ยคะ
เรื่องเด็กๆทะเลาะกัน เล่นกันแบบเกินเลยไปจนเจ็บตัวนี่มีทุกโรงเรียน เมื่ออาทิตย์ก่อนน้อง ป.1 ที่บางเขนก็มี
1 คู่ เล่นกันแรงไปหน่อยและเผอิญร่างกายก็ต่างขนาดกันมากเพื่อนเลยเจ็บจริง
เราผปค.ต้องทำใจให้ได้ว่าเป็นเรื่องของเด็ก ถ้าเมื่อไรเราเจ็บแทนลูกจนไปว๊ากคู่กรณีให้ล่ะก็ไม่งามแน่ๆ
ที่ทำได้คือสอนให้ลูกรู้จักเล่น รู้จักหลบหลีกอันตราย และกล้าที่จะบอกเพื่อนที่มาเล่นด้วยแบบแรงๆว่าเราไม่ชอบ

เอมิจังเค้ามีวุฒิภาวะดีอยู่แล้วรู้จักจัดการและให้อภัยเพื่อน คุณแม่ก็ใจเย็นให้ลูก ได้ใช้โอกาสนี้เรียนรู้ด้วยตัวเองแบบนี้
ก็จบสวยค่ะ มีนิทานที่จบไม่สวยมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องที่บางเขนนานหลายปีมาแล้ว

..อย่างที่ทราบกันว่าที่สาธิตเกษตรบางเขนนี้เรามีห้องเรียนพิเศษของน้องๆเด็กพิเศษ ซึ่งพอขึ้นชั้น ป.3 น้องจะมา
เรียนร่วมในชั้นเรียนปกติกับเพื่อนๆ และด้วยความที่เป็นเด็กก็ต้องมีการแกล้ง การแหย่ การล้อเล่น ล้อเลียนกันบ้าง
ในหมู่เพื่อนฝูงเป็นธรรมดา แต่เมื่อเหตุการณ์ที่ดูจะธรรมดานี้ไปเกิดกับน้องคนพิเศษความรู้สึกของคุณแม่จึงไม่ธรรมดา
เมื่อทราบเรื่องคุณแม่มาดักเจอเด็กคู่กรณีเพื่อต่อว่าและจัดการแทนลูกที่โรงเรียนทันที ผลคือ..เพื่อนๆทั้งในห้อง
และห้องอื่นๆในระดับชั้นต่างก็ทราบเรื่องเล่าลือว่าคุณแม่แรงส์ขนาดไหน จึงไม่กล้าเล่นด้วยเพราะกลัวจะเกิดเรื่องอีก
น้องคนนั้นจึงเรียนอย่างโดดเดี่ยวไปจนชั้นมัธยมปลาย เป็นนิทานเตือนใจที่อาจารย์เล่าให้ผปค.เด็กพิเศษฟังแต่ก็นำมา
ใช้ได้กับเราทุกคนนะคะ

พี่อ้อยขา งานนี้น่ะเป็นน้องยูริจังที่โดนเต็มๆค่ะ แต่ตอนนี้เพื่อนๆที่เคยทะเลาะกันกลับมาส่ายก้นชนกันกระดี้กระด้าร่าเริงเหมือนเคยแล้วประมาณว่า หายโกรธกันง้าย..ง่ายค่ะ..
ส่วนของเอมิจังก็เคยโดนกรณีเพื่อนแบบพิเศษๆๆแกล้งบ้างเหมือนกันตั้งแต่ตอนป.1 มาจนกระทั่งเดี๋ยวนี้อยู่ป.3 แล้ว แต่ก่อนแรกๆทั้งเอมิจังกับคุณแม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน รู้แต่แค่ว่า เพื่อนเค้าต้องทานยาด้วย เราก็ยังไม่รู้เรื่อง จนกระทั่งได้ไปเจอกันในวันศิษย์-ลูกที่จัดขึ้นทุกปีเลยเข้าใจปัญหาของเพื่อนเค้ามากขึ้น ไม่โกรธและเห็นใจค่ะ เอมิจังมักได้รับมอบหมายให้คอยช่วยกันดูแลเพื่อนๆด้วย สาวน้อยก็เต็มใจค่ะแต่หากว่ารับมือไม่ไหวก็ค่อยกระซิบอาจารย์ คุณแม่ว่าดีนะค่ะ สอนให้รู้จักการใช้ชีวิตร่วมกันมากขึ้นทั้งลูกของเราและเพื่อนของเค้าก็ได้มีพัฒนาการการเข้าสังคมด้วยกันหลายๆแบบ. แอบเม้าส์ถึงเพื่อนเอมิคนหนึ่งที่เรียนห้องเดียวกัน น้องที่เก่งกีฬากอล์ฟเป็นแชมป์แล้วไปแข่งต่างประเทศบ่อยๆเลยทำให้เรียนไม่ค่อยทัน มีอยู่วันหนึ่ง เอมิกลับมาบอกอย่างภาคภูมิใจว่าหนูได้นั่งกับนักกีฬาตีกบด้วย. อาจารย์ฝากให้ช่วยดูด้วย คุณแม่เลยงงว่ามีนักกีฬาตีกบด้วยเหรอ. ลูกบอกว่าเป็นนักกีฬาตีกอล์ฟ ตีกอล์ฟเก่งได้ลงนิตยสาร... เลยตีกบเก่งด้วยไง(ว่าเข้าไปนั่น..แอบเม้าส์เพื่อนด้วยนะเนี่ย..)ถึงปากเอมิจะทำเป็นบ่นๆๆเพื่อนที่มาแกล้ง หรือมาป่วน หรือต้องคอยดูแลเพื่อนๆบางคนในห้องด้วย แล้วตัวเองก็ต้องตามงานให้ทันไปด้วยก็ตาม แต่คุณแม่ก็ดูออกว่า ลูกมีความสุขและภูมิใจมากแค่ไหนที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนๆและเป็นเด็กดีของอาจารย์ทำงานตามที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่ แอบยิ้มอยู่ในใจล่ะซิไม่ว่า..คุณลูกเอมิจังเอ๋ย..