ช่วยไม่ได้นี่นา..ก็ลูก คือตัวแทนของเรา เขาได้แบ่งส่วนความฝันของพ่อและแม่มาอย่างละครึ่งหลอมรวมเป็นตัวเขาเอง
บางครั้ง พ่อ หรือ แม่ ก็ลืมเผลอคิดไปว่าทำไมลูกไม่ได้อย่างใจเราเลย ทำไมลูกไม่เป็นอย่างนั้น ทำไมลูกไม่ทำอย่างนี้
เราไม่มีสิทธิไปชี้นิ้วตัดสินชีวิตเขาหรอก เพราะเรามีสิทธิ์ในตัวเขาเพียงครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งลูกจะต้องแสวงหาเอง
เราคงทำได้ดีที่สุดคือแนะนำเส้นทางที่น่าเดิน...ไม่ใช่ลากจูงไป บอกเล่าประสบการณ์ดีร้ายให้แง่คิด...ไม่ใช่ตัดสินใจแทน