"เห็นไหม    ไม่มีใครทำอันตรายข้าได้ ข้าเป็นราชาแห่งลุ่มน้ำนี้    ฮ่าๆๆ"

งูโกรธมากจึงถามขึ้นว่า    "ท่านทำอย่างไรจึงได้แข็งแรงอย่างนี้"

เต่าตอบว่า    "ข้าแข็งแรง    เพื่อนๆของข้าก็แข็งแรง    ทั้งนี้เพราะพวกเราต้องตัดศีรษะของพวกเรา
ในเวลากลางคืนทุกวัน"

"เอ๊ะ น่าสนใจดีนี่    ถ้าข้าจะชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยท่านจะแสดงการตัดศีรษะให้พวกข้าดูด้วยได้ไหม"

"อ๋อ ได้ซิ"    เต่าตอบตกลง

     ดังนั้น    ทั้งงูและเต่าต่างก็ชวนเพื่อนฝูงและครอบครัวมากันอย่างมากมาย
พวกเต่าจะอยู่ที่ฝั่งด้านหนึ่งของแม่น้ำ    ส่วนงูนั้นคอยเฝ้าดูอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
 

เต่าตัวแรกจะถือท่อนไม้แข็งไว้    และแสดงท่าเหมือนกำลังจะ
ตัดศีรษะเต่าอีกตัว    ส่วนเต่าตัวอื่นๆก็ทำตาม    แต่พวกเต่าไม่ได้
ตัดศีรษะจริงๆ เพียงแต่พวกมันหดศีรษะเข้าไปในกระดองเท่านั้น  

        พวกงูทั้งหลายหลงเชื่อเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดีและน่าสนใจ ดังนั้นในตอนสายๆ
        ของวันรุ่งขึ้น    มันจึงเดินทางมาหาเต่าแล้วพูดว่า

"พวกข้าต้องการตัดศีรษะทุกๆคืน    จะได้แข็งแรงอย่างพวกท่าน    แต่พวกเราไม่มีมือ ไม่มีเท้า
จึงอยากให้พวกท่านช่วย"

"อ๋อ   ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง"    เต่ารีบอาสาทันทีพร้อมยิ้มอยู่ในใจ

พอตกกลางคืน    เต่าทุกๆตัวต่างก็ถือท่อนไม้แข็งไว้    และใช้ท่อนไม้นี้
ตัดศีรษะของงูทุกๆตัว    แต่งูไม่มีกระดองที่จะหดศีรษะไว้ข้างในได้
ดังนั้นงูจึงถูกเต่าใช้ท่อนไม้แข็งตีศีรษะจนตายทุกตัว     เต่ากับงู

        เมื่อพวกงูตายหมดแล้ว พวกเต่าก็ได้เป็นใหญ่
        เต่าตัวที่เป็นเจ้าของความคิดก็กลายเป็นราชา
        แห่งลุ่มน้ำนี้อย่างไม่มีคู่แข่งตลอดไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาด "