นานมาแล้ว    มีเศรษฐีคนหนึ่งมีลูกชายเป็นคนไม่รักดี    ได้แต่ใช้จ่ายทรัพย์ เที่ยว  กิน  เล่น   เลี้ยงเพื่อนฝูง   ไม่นึกทำมาหากิน    พ่อแม่จะว่ากล่าวตักเตือนอย่างไรก็ไม่เชื่อฟัง

        อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนชวนไปกินเลี้ยงกันตามเคย     โดยสั่งลูกเศรษฐีตกยากว่า
        ถ้าคิดจะไปกินเลี้ยง     ก็ให้เอาไก่ไปร่วมในการกินเลี้ยงด้วยหนึ่งตัว
        ลูกเศรษฐีอยากกินเลี้ยงมาก    ถึงแม้จะไม่มีเงินแล้ว     ก็ยังขวนขวายหาไก่
        ได้ตัวหนึ่ง    จึงจัดการลวกน้ำร้อนถอนขน     แล้วผูกห่อใบตองเตรียมที่จะไป
        ร่วมงานกินเลี้ยง

พอตื่นขึ้นมาลูกเศรษฐีก็รีบไปขุดหาตุ่มเงินตุ่มทอง     ก็พบจริงตามฝัน จึงนำเงินในตุ่มมาทำทุนตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน    ไม่นานก็กลับฟื้นตัว
พอมีฐานะขึ้นอีก    เพื่อนที่เคยหนีหาย    ก็เริ่มกลับมาคบหาเพิ่มขึ้นทุกวัน

" อัศจรรย์จริงๆ    มีดเล่มนี้เพิ่งซื้อมาใหม่ๆ   แท้ๆ    ทิ้งไว้คืนเดียวหนูมากัดเสียจนเหี้ยนหมดเหลือเท่านี้เอง "

เพื่อนฝูงทั้งหลายเมื่อได้ยินก็รับคำเชื่อตามคำพูด    บางคนก็ประสมโรงพูดว่า
" จริงเหมือนเพื่อนว่าหนูมันร้ายนัก    มีดของเราก็เคยโดนเหมือนกัน    เหี้ยนเหมือนอย่างนี้ไม่มีผิด "
เพื่อนคนอื่นก็พูดว่า  " ใช่ๆ "   คนละคำสองคำ

เชื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ             นี่หนูมันกัด
 

ลูกเศรษฐีเมื่อได้ยินดังนั้น ก็คิดได้ว่า

" ยามเมื่อเรายากจนคนดูถูก ถ้อยคำที่พูดไม่มีน้ำหนัก    ถึงพูดความจริงก็ยังไม่มีคนเชื่อ
แต่เมื่อยามมั่งมีเงินทอง    จะพูดอย่างไรจริงหรือเท็จไม่สำคัญ    คนย่อมยอมรับเชื่อถือ "